Lubczyk (łac. Levisticum officinale) – roślina trująca dla psów i kotów

Lubczyk kojarzony jest powszechnie z przyprawą do zup „Maggi”, wprowadzoną na niemiecki rynek pod koniec XIX wieku przez Juliusa Maggi.

Nazwa zwyczajowa : Maggi,  isjasz, lubiśnik lekarski, łakome ziele

Rodzina: Apiaceae

Toksyczność: toksyczny dla psów, Toksyczny dla kotów

Toksyczne substancje: olejki lotne, zwłaszcza związki alkiloftalidowe

Objawy kliniczne zatrucia : moczopędne, częstsze oddawanie moczu
Lubczyk (łac. Levisticum officinale) to bylina z rodziny selerowatych pochodząca prawdopodobnie z terenów dzisiejszego Afganistanu oraz Iranu, uprawiana  obecnie w wielu państwach, w tym także w Polsce. Dawniej w polskiej kulturze ludowej  odwar z korzeni lubczyku podawano jako „napój miłosny” i afrodyzjak, zielarze zalecali lubczyk na ukąszenia jadowitych węży, oraz jako środek chroniący przed czarami. Walory lecznicze lubczyku doceniono już w starożytności. Obecnie w przemyśle spożywczym wykorzystywane są korzenie lubczyka jako komponent do wyrobu płynnej przyprawy typu Maggi, a także kostek bulionowych, zup i sosów. Młode i świeże liście rośliny nadają się do spożycia jako jarzyna, lub  do aromatyzowania sałaty, pomidorów lub sałatek warzywnych. Natomiast wysuszone jako przyprawa do zup, farszów i potraw mięsnych (zwłaszcza wołowiny i baraniny), także gulaszu, flaków, pieczonego drobiu oraz ryb. Dla celów fitoterapii najważniejszy jest korzeń lubczyku.  Świeży korzeń wraz z kłączem zawiera od 0,1% do 0,2% olejku eterycznego, suszony od 0,6 do 1%, poza tym żywicę, gumę, węglowodany, kwasy organiczne, kwas chlorogenowy, jabłkowy i kawowy, furanookumaryny , kwas izowalerianowy, cukry, skrobia.
Olejek lubczykowy działa jako moczopędnie, żółciopędnie, rozkurczowo, wykrztuśnie, przeciwbakteryjne, stwierdzono także potencjał antynowotworowy. Zawartość alkiloftalidów olejkowych decyduje o wartości leczniczej preparatu lubczykowego. Związek ten obniża ciśnienie krwi i zapobiega zmianom chorobowym nerek w przebiegu choroby nadciśnieniowej. Związki alkiloftalidowe działają rozkurczowo na mięśnie gładkie przewodu pokarmowego, dróg moczowych i układu żółciowego oraz mają również działanie antyoksydacyjne i przeciwzapalne. Szereg właściwości leczniczych wykazują również zawarte w lubczyku  furanokumaryny, niektóre z nich dzięki temu, że mogą ulegać fotoaktywacji, są wykorzystywane do leczenia łuszczycy i bielactwa. Wykazano również działanie przeciwdrgawkowe, przeciwbakteryjne, przeciwgrzybicze, przeciwzapalne a także przeciwnowotworowe. Trzeba pamiętać , że właśnie dzięki zawartości furanokumaryn kontakt z zielem i olejkiem lubczykowym może wywoływać reakcję uczuleniową a także poparzenia szczególnie dotyczy to kontaktów z surowcem w czasie wysokiego nasłonecznienia. Wodne i alkoholowe wyciągi z lubczyka także zwiększają wrażliwość skóry na światło słoneczne.