Szaławia dla psa – dobry czy zły pomysł?
Szałwia lekarska – Salvia officinalis L. z rodziny wargowych Labiatae to jedna z najszerzej wykorzystywanych roślin leczniczych w medycynie ludzi a także weterynaryjnej. Już sama etymologia jej łacińskiej nazwy mówi o jej właściwościach leczniczych – łacińskie „salvere” oznacza „ratować”, „leczyć”.
Szałwia pochodzi z regionów Morze Śródziemnego. Wspominał o niej w swoich pismach już Hipokrates, Paracelsus, Hildegarda von Bingen oraz Lonicerus, Bocka i Matthiolusa. Uprawa szałwii w północnej Europie sięga czasów średniowiecza i a do Ameryki Północnej została sprowadzona w XVII wieku. Szałwia była stosowana już w starożytnych egipskich, greckich i rzymskich lekach. Starożytni Egipcjanie używali jej jako leku na płodność, Grecy, aby zatrzymać krwawienie z ran, do leczenie wrzodów. Zapaleń krtani, kaszlu a także aby poprawić funkcje pamięci, do płukania gardła w chorobach jamy ustnej i gardła. Z Grecji szałwia trafiła do Indii, gdzie suszony liść (Salbia-sefakuss w języku hindi) i płynny ekstrakt są stosowane w tradycyjnych indyjskich lekach ajurwedyjskich, Siddha i Unani. Znana jest z właściwości wiatropędnych, przeciwskurczowych, antyseptycznych, ściągających i przeciw nadpotliwości.
Podręczniki farmakognostyczne opisują, że tradycyjnie szałwia była stosowana w leczeniu wzdęć, niestrawności, zapalenia gardła, zapalenia jajnika, zapalenia jamy ustnej, zapalenia dziąseł, zapalenia języka (wewnętrznie lub jako płukanka / płyn do płukania jamy ustnej), nadmiernej potliwości i mlekotoku a także poprawę pamięci.
Najczęściej wykorzystuje się liście szałwii, rzadziej korzeń lub kwiaty. W jej liściach znajduje się olejek eteryczny. Składnikami czynnymi szałwii są między innymi olejek eteryczne ( zwierające tujon, eukaliptol, kamforę ). Frakcja terpenowa szałwii leczniczej bierze udział w wielu procesach ponieważ zawiera α- i β-tujon, 1,8-cyneol, linalool, kamforę i szereg innych substancji Wykazano, że kwas ursolowy w szałwii jest jednym ze składników odpowiedzialnych za jego potencjał przeciwzapalny. Zawarte w szałwii substancje zmniejszają wydzielanie mleka, łoju i potu. Mają działanie przeciwzapalne, ściągające na błony śluzowe, przeciwskurczowe, antybakteryjne, przeciwgrzybicze. Szałwia działa wiatropędnie, ale także hamuje procesy gnilne i fermentacyjne dzięki czemu zapobiega wzdęciom. Obniża poziom glukozy we krwi, przyśpiesza gojenie ran. Ma szerokie zastosowanie w dermatologii. Liść szałwii jest stosowany jako tradycyjny środek łagodzący łagodne stany zapalne skóry i infekcje bakteryjne skóry. Skuteczność szałwii w infekcjach bakteryjnych a także grzybiczych skóry została potwierdzona badaniami. Wyciągi z szałwii wykazują działanie przeciwbakteryjne o szerokim spektrum działania i są skuteczne nawet przeciwko opornym szczepom. Wydaje się, że nie tylko same wyciągi z szałwii, ale także ich kombinacje z antybiotykami są bardzo obiecujące. Różne ekstrakty z szałwii wykazały synergistyczne działanie razem z tetracykliną, amoksycyliną, chloramfenikolem, oksacyliną i konserwującym propyloparabenem. Olejek szałwiowy ma też właściwości przeciwświądowe, skutecznie leczy ukąszenia i ugryzienia przez owady i odstrasza pasożyty (komary, pchły, roztocza).
Szałwia stosowana doustnie skutecznie leczy objawy nieżytu żołądka i jelit, hamuję biegunkę. Fenolokwasy zawarte w szałwii maja właściwości antyoksydacyjne. Szałwia wykazuje aktywność antyandrogenną i estrogenną. Dlatego jest stosowana w łysieniach na tle hiperandrogenizmu a ze względu na hamowanie androgenów i silny wpływ przeciwzapalny nadaje się do leczenia przerostu gruczołu krokowego. Szałwia to także doskonałe źródło kwasów organicznych i witamin m.in. witmauny A, B, C oraz składników mineralnych jak wapń, potas, magnez, żelazo, cynk i sów . Szałwia, ze względu na wszechstronne działanie, może być stosowana zarówno profilaktycznie, jak i w celach leczniczych u ludzi i zwierząt. U zwierząt nie możemy stosować nalewek na bazie alkoholu z uwagi na szkodliwość alkoholu dla zwierząt. Nie znaleziono doniesień na temat potencjalnych działań niepożądanych po miejscowym stosowaniu szałwii na skórze psów, nie mniej jednak jak przed zastosowaniem każdego olejku należy najpierw zastosować niewielką ilość w jednym miejscu aby sprawdzić czy nie wywoła reakcji alergicznej. Ponadto zaleca się najczęściej zastosowanie olejku w rozcieńczeniu z solą fizjologiczną.
Uwaga! Przy dłuższym podawaniu przetworów z szałwii i w nadmiernych dawkach może dojść do zatrucia organizmu. Objawy zatrucia to otępienie, drgawki, nudności, zawroty głowy.
Jak przygotować napar?
Napar szałwiowy – infusum Salviae przygotowujemy : 1-2 łyżki ziela lub liścia na szklankę wrzącej wody, przykryć, pozostawić na 20 minut, przecedzić.
Szałwia ma wiele zastosowań w lecznictwie a także profilaktyce myślę, że warto ją włączyć do diety i w razie choroby do leczenia naszych psów.
Polecam przepis na chleb z dynią i szałwią
Literatura
- Medicinal plants as therapeutic options for topical treatment in canine dermatology? A systematic review Milena Tresch, Meike Mevissen, Hannah Ayrle, Matthias Melzig, Petra Roosje, Michael Walkenhorst BMC Veterinary Research
- Dawid-Pać R. Medicinal plants used in treatment of inflammatory skin diseases. Postepy Dermatol Alergol. 2013;30(3):170–7.
- Beever L, Bond R, Graham PA, Jackson B, Lloyd DH, Loeffler A. Increasing antimicrobial resistance in clinical isolates of Staphylococcus intermedius group bacteria and emergence of MRSP in the UK. Vet Rec. 2015;176(7):172.
- Arais LR, Barbosa AV, Carvalho CA, Cerqueira AM. Antimicrobial resistance, integron carriage, and gyrA and gyrB mutations in Pseudomonas aeruginosa isolated from dogs with otitis externa and pyoderma in Brazil. Vet Dermatol. 2016;27(2):113–117e131.
- Ashcroft GS, Horan MA, Ferguson MW. The effects of ageing on cutaneous wound healing in mammals. J Anat. 1995;187(Pt 1):1–26.
- Stefanovic OD, Stanojevic DD, Comic LR. Synergistic antibacterial activity of Salvia officinalis and Cichorium intybus extracts and antibiotics. Acta Pol Pharm. 2012;69(3):457–63.
- Abu-Darwish MS, Cabral C, Ferreira IV, Goncalves MJ, Cavaleiro C, Cruz MT, Al-bdour TH, Salgueiro L. Essential oil of common sage (Salvia officinalis L.) from Jordan: assessment of safety in mammalian cells and its antifungal and anti-inflammatory potential. Biomed Res Int. 2013;2013:538940
- Pharmacological properties of Salvia officinalis and its components Ahmad Ghorbania and Mahdi Esmaeilizadeh J Tradit Complement Med. 2017 Oct; 7(4): 433–440. Published online 2017
- Antidiarrheal and antispasmodic activities of Salvia officinalis (Sage) are mediated through activation of K+ channels in Bangladesh Journal of Pharmacology 6(2):111-116 · October 2011
Zostaw komentarz