Pestki, liście i pędy owoców z rodziny różowatych – trujące dla psów i kotów.

Jabłoń, grusza, migdałowiec, wiśnia, czereśnia, śliwa, mirabelka, morela, brzoskwinia, nektarynka zawierają  w pestkach amigdalinę. Amigdalina nadaje owcom gorzki smak  i aromat . W  organizmie rozkłada się na glukozę, aldehyd benzoesowy i cyjanowodór (tzw. kwas pruski). Cyjanowodór  to silnie toksyczna ciecz bogate w nią są nie tylko nasiona i liście pestkowców (najwięcej pestki migdałów i wiśni) ale  także biała koniczyna  (linamaryna i lotaustralia ), oraz kora dzikiej wiśni (prusaryna)  czy dym tytoniowy.

Śmierć średniej wielkości psa może spowodować zjedzenie jednego gorzkiego migdała  lub kilku słodkich (tzw. deserowych)

Pamiętajmy aby naszym psiakom nie dawać patyków z drzew wiśni ponieważ one zwierają cyjanowodór.

Jeśli zdarzy się iż nasz pies zje pestki wyżej wymienionych owoców i je w całości wydali  to nic się psiakowi nie stanie, gorzej jeśli je rozgryzie i zostanie uwolniony cyjanowodór. Cyjanowodór (HCN) i cyjanki prowadzą do wewnętrznego uduszenia na skutek zablokowania oksydaz cytochromowych przez powstałe kompleksowe wiązanie jonów cyjanowych z ich trójwartościowym żelazem. Powoduje to, że tlen z krwi nie jest przyswajany przez komórki. Śmiertelna dawka cyjanowodoru dla większości gatunków zwierząt wynosi około 2 mg/kg m.c.  Podczas II wojny światowej cyjanowodór był stosowany pod nazwą Cyklon B do trucie więźniów w niemieckich obozach zagłady.

Objawy zatrucia

Zatrucia mogą mieć przebieg gwałtowny. Objawy wówczas pojawiają się w ciągu 15-20 minut do kilku godzin po narażeniu. Początkowo obserwujemy silne pobudzenie, przyspieszenie tętna i oddechów, pojawia się duszność, tachykardia, ślinotok, obfite łzawienie, wymioty, mimowolne oddawania kału i moczu, chwiejny chód, drżenia mięśniowe przechodzące w uogólnione skurcze. Widoczne błony śluzowe mają zabarwienie jasno czerwone (ale w końcowej fazie zatrucia mogą być sine). Śmierć następuje w ciągu kilku do kilkunastu minut wśród silnych skurczów, duszności i porażeń. W zatruciach roślinnych czas wystąpienia objawów jest wydłużony i zależy od wielu czynników, głównie jednak od szybkości uwalniania HCN i jego wchłaniania. U zatrutych zwierząt obserwuje się pobudzenie, ślinotok, skurcze, oczopląs, duszność i wzdęcia.

Ostre odłamki pogryzionych pestek mogą podobnie jak kawałki drewna czy kości spowodować  uszkodzenie ścianek układu pokarmowego. Natomiast większe pestki niedrożność jelit.

Postępowanie

W przypadku podejrzenia, że pies zjadł migdały lub większą ilość owoców pestkowych, należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem weterynarii, który zadecyduje o dalszym postępowaniu. Postępowanie lecznicze ze względu na szybkie działanie i toksyczność cyjanowodoru jest często spóźnione. W ramach pierwszej pomocy można wywołać u psa wymioty.